nieuws

Onderzoek van de Kitasami University of Technology in Japan toont aan dat met diatomeeënaarde geproduceerde binnen- en buitenbekledingen en decoratiematerialen niet alleen geen schadelijke chemicaliën uitstoten, maar ook de leefomgeving verbeteren.

Ten eerste kan diatomeeënaarde automatisch de luchtvochtigheid in de kamer regelen. Het hoofdbestanddeel van diatomeeënaarde is silicaat, waarmee de binnen- en buitenbekleding en wandmaterialen worden geproduceerd. Deze materialen hebben de eigenschappen van sperfiber en porositeit, en de ultrafijne poriën zijn 5000 tot 6000 keer groter dan die van houtskool. Wanneer de luchtvochtigheid binnenshuis stijgt, kunnen de ultrafijne gaatjes in de diatomeeënaardewand automatisch vocht uit de lucht opnemen en opslaan. Als de luchtvochtigheid in de binnenlucht afneemt en de luchtvochtigheid daalt, kan het diatomeeënaardewandmateriaal het vocht dat in de ultrafijne poriën is opgeslagen, weer vrijgeven.

Ten tweede heeft diatomiet als wandmateriaal nog steeds de functie om vreemde geuren te elimineren en de binnenruimte schoon te houden. Onderzoek en experimentele resultaten tonen aan dat diatomiet kan werken als een deodorant. Door titaniumoxide toe te voegen aan het diatomietcomposietmateriaal, kan het geur elimineren en schadelijke chemicaliën langdurig absorberen en afbreken. Bovendien houdt het de binnenmuren langdurig schoon, zelfs als er gerookt wordt.

Ten derde, zo stelt het onderzoeksrapport, kan diatomeeënaarde ook het materiaal absorberen en afbreken dat allergieën veroorzaakt, en een medisch effect hebben. De absorptie en afgifte van water door diatomeeënaarde kan een watervaleffect creëren en watermoleculen afbreken in positieve en negatieve ionen. Omdat watermoleculen ingepakt zijn, vormen ze positieve en negatieve ionengroepen, en vervolgens, met watermoleculen als dragers, zweven ze in de lucht en hebben ze het vermogen bacteriën te doden. De positieve en negatieve ionen die in de lucht zweven, worden onmiddellijk omgeven en geïsoleerd door allergenen en andere schadelijke stoffen zoals bacteriën en schimmels. Vervolgens reageren de meest actieve hydroxylionen in de positieve en negatieve ionengroepen heftig met deze schadelijke stoffen en breken ze uiteindelijk volledig af tot onschadelijke stoffen zoals watermoleculen.