De belangrijkste component van diatomeeënaarde als drager is SiO2. Zo is de actieve component van de industriële vanadiumkatalysator V2O5, de promotor alkalimetaalsulfaat en de drager geraffineerde diatomeeënaarde. Experimenten tonen aan dat SiO2 een stabiliserend effect heeft op de actieve componenten en sterker wordt naarmate het K2O- of Na2O-gehalte toeneemt. De activiteit van de katalysator hangt ook samen met de dispersieporiënstructuur van de drager.
Nadat diatomiet met zuur is behandeld, neemt het gehalte aan oxideverontreinigingen af, neemt het SiO2-gehalte toe en nemen ook het specifieke oppervlak en het poriënvolume toe. Daarom is het dragereffect van geraffineerde diatomiet beter dan dat van natuurlijke diatomiet.
Diatomeeënaarde wordt over het algemeen gevormd uit de resten van silicaat na de dood van eencellige algen, gezamenlijk diatomeeën genoemd. De essentie ervan is waterhoudend amorf SiO2. Diatomeeën kunnen in zoet en zout water overleven. Er zijn vele soorten diatomeeën. Over het algemeen kunnen ze worden onderverdeeld in diatomeeën van de "centrale orde" en diatomeeën van de "toporde". In elke orde zijn er meerdere "geslachten", wat behoorlijk complex is.
Het hoofdbestanddeel van natuurlijke diatomeeënaarde is SiO2; hoogwaardige diatomeeënaarde is wit en het SiO2-gehalte bedraagt vaak meer dan 70%. Monomeerdiatomeeënaarde is kleurloos en transparant. De kleur van diatomeeënaarde is afhankelijk van de kleimineralen en het organische materiaal. De samenstelling van diatomeeënaarde verschilt per mineraalbron.
Diatomeeënaarde is een gefossiliseerde afzetting van diatomeeënaarde die is ontstaan na de dood van een eencellige plant, diatomeeën genaamd, na een accumulatieperiode van ongeveer 10.000 tot 20.000 jaar. Diatomeeën zijn een van de eerste protisten die op aarde verschijnen en leven in zeewater of meerwater. Het zijn deze diatomeeën die door middel van fotosynthese zuurstof aan de aarde leveren en de geboorte van mensen, dieren en planten bevorderen.
Plaatsingstijd: 06-04-2021